Akşahap
Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmiyor. Eski kayıtlardaki adı Ereşahap’tır. Kanuni devrinde 69 hane ile 5119 akçe verdiği kayıtlıdır. Bugün bulunamayan Sarıabbas köyü, Akşahap’tan ayrılmıştır. Vakıflarda kayıtlı olan Akşahap cami, Abdülkerim Çavuş isimli bir şahıs tarafından yaptırılmıştır. Akseki ile İbradı arasında Akseki’nin 12 km batısındadır. Akşahap halkı reçberlik, hayvancılık, yapıcılık ve ticaretle uğraşır.
Alaçeşme
Kuruluşu 800-900 yıla kadar uzanır. İlk kez Yörükler tarafından kurulduğu söylenir. Rumların devrinden kalma kilise ve diğer binaların yıkıntılarına rastlamak mümkündür. Osmanlı kayıtlarında Ala kilise’dir. Bu isim de kilisenin süslü ve işlemeli yapıya sahip olmasındandır. Daha sonraları İl meclisi kararı ile Alaçeşme olmuştur. Alaçeşme Akseki’nin güneybatısında ve merkeze uzaklığı 17 km’dir. Başlıca geçim kaynağı hayvancılık ve az miktarda tarımdır.
Aşağıaşıklar
Eskiden Mahmutlu köyünün bir mahallesi olan Aşağıaşıklar, Osmanlı zamanında kurulmuştur. Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Eti, Romalılar ve Yunanlıların yaşadığı söylenmesine rağmen bunlara ait bir esere rastlanılmamıştır. Akseki’nin güneybatısında 23 km mesafededir. Büyük bir çoğunluğu dışarıya göç vermiştir. Halkın geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.
Bademli
Nereden ve ne zaman geldikleri bilinmeyen 2 aşiret bugünki Göz ve Boriçi Pınarı adı ile anılan pınarların başına yerleşmişlerdir. Bodamya isminin Türkçe anlam taşımadığı için adı Bademli olarak değiştirilmiştir. Başlıca geçim kaynağı kaşıkçılıktır. Ayrıca tarım ve hayvancılıkta yapılmaktadır. Bademli Akseki’nin kuzeyinde 45 km mesafededir.
Belenalan
Akseki ilçesinin 6 km güneyinde hafif bir tepenin üzerinde kurulmuştur. Halkının 250-350 yıl önce Antakya’nın Belen bölgesinden geldigi söylentiler arasındadır. Bu yüzden önce Belen adı verilen mahalle, sonradan Belenilvat ve daha sonra Belenalan ismini almıştır.
Bucakalan
Bucakalan, Büyükalan (Büyükilvat)’ın bir mahallesiyken daha sonra, müstakil bir köy olmuştur. Eski kayıtlardaki adı ‘Armagan Bucak’tır. Akseki’nin 7 km güneyinde bir çukurun içinde kurulmuştur. Mahallede yaşayanlar tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadırlar.
Bucakkışla
Defter-i Ha kani’de Bucakkışla Minariye‘ye (Minarali) bağlı olarak görülür. Bucakkışla vaktiyle Pazar yeri denilen, Akseki pazarının kurulduğu yere çok yakındır. Mahalle dağ yamacında, engebeli bir arazi üzerine kurulmuştur. Doğusu Akseki ve Magrap Dağ’ı, batısı Emiraşıklar ve Sarıhaliller, Kuzeyi Güneykışla ile çevrilidir. Akseki’ye 5 km mesafededir.
Büyükalan
Kuruluşu kesin olarak bilinememektedir. Defter-i Hakani kayıtlarında ‘Yerle’ Karyesi’nin bir mahallesi olarak görünür. Büyükalan, Akseki- Antalya karayolu üzerinde bir tepe üzerine kurulmuştur, Akseki’ye mesafesi 7 km’dir. Büyükalan Mahallesin’de ekonomik bir etkinlik kazandıracak doğal bir kaynak yoktur. Tarım ürünleri ancak halkın kendisine yetecek kadardır.
Ceceler
Ceceler Mahallesi’nin komşuları, doğusunda Karakışla, güneyinde Yarpuz, batısında Cevizli, kuzeyinde Susuzşahap’tır. Geçim kaynağı hayvancılık ve az miktarda tarımdır. Ceceler Akseki’nin kuzeyinde ve 35 km mesafededir.
Cemerler
Roma ve Yunan devri kalıntılarına rastlanır. Cemerler adının camelden (deve) geldiği sanılmaktadır. Halkının göçebe olması ve deveyle göçmeleri nedeniyle bu ismi almıştır. Cemerler Akseki’nin 20 km güneyindedir. Halk tarım ve hayvancılık yapmaktadır.
Cendeve
Tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Kuyut-u Atika arşivinde Cendeve, Mahmutlu, (Bergos) köyünün bir mahallesi olarak kayıtlıdır. Toroslardaki bir yamaca kurulmuştur. Akseki’nin güneybatısında ve 16 km mesafededir. Halk genellikle tarım ve hayvancılıkla uğraşır.
Cevizli
Antalya ile Konya arasında bir kilit noktası olan Cevizli, 900 yılı aşkın bir geçmişe sahiptır. Eski kayıtlardaki adı Gağras’tır. Kanuni döneminde cevizin bolluğu kavunun güzelliği nedeniyle Cevizli ismi ile anılmıştır. Cevizli torosların tam kucağında, meyilli bir vadi üzerine kurulmuş sırtını yamaca dayamıştır. Yörede sınırlı arazide tarım ve hayvancılıkla da uğraşılmaktadır. Cevizli Akseki’nin 30 km kuzeyindedir.
Çaltılıçukur
Karpuz ırmağının kolu sayılabilecek bir dere yakınına kurulmuştur. Su değirmenleri, bağ ve bahçeleri ile meşhurdur. Kuruluş hikeyesi eskilerin anlattıklarına göre, Kartaca’nın kuruluş efsanesine benzer. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Merkeze uzaklığı 45km’dir.
Çanakpınar
Bir aşiretin yerleşmesinden sonra geliştiği göze çarpar. Çanakpınar Akseki’nin doğusunda ve 6 km mesafede kurulmuştur. Dört tarafı yüksek dağlarla çevrilidir. Ekonomik durumu tarım ve hayvancılık olup tarım ürünleri ancak mahalleye yetecek kadardır, ekonomik etkinlik kazandıracak doğal kaynak yoktur.
Çınardibi
Manavgat ırmağının çıkış noktasına yakın, dağlık ve ormanlık arazide kurulmuştur. Kimin tarafından kurulduğu bilinmemektedir. Kurucularının ilk gelen göçebe Türkmenler’den olduğu söylenmektedir. Çınardibi, dağlık ve ormanlık bir araziye kurulmuş ve Akseki’ye mesafesi 35 km dir.
Çimi
Kuruluş tarihi ile ilgili kesin bir bilgi yoktur. Aksaray, Erzincan taraflarından Çime’li Türkmenlerinden bir kolun buralara gelip yerleştikleri sanılmaktadır. Kanuni Sultan Süleyman zamanında Çimi Padişahının haasları (şahsi toprakları) arasındaydı. Osmanlı devirlerine ait belge niteliğinde değerli fermanlar,kılıçlar, bakır kaplar, silahlar beratlar bulunmakta iken birçoğu çıkan yangında kül olmuştur. Akseki’nin doğusunda 6 km uzaklıkta batı torosların kollarından olan bir dağ yamacına kurulmuştur.
Çukurköy
Eskiden büyük bir yer olan Çukurköy, Murtiçi’nin doğusunda üç tarafı dağlarla çevrili önü boğaz biçiminde açıktır. Tarihi bilinmemekle beraber Romalılar dönemine kadar gittiği söylenir. Halk tarım ve hayvancılıkla uğraşır. Akseki’nin güneyinde 38 km mesafededir.
Değirmenlik
İsmini mahallede bulunan değirmenlerden almıştır. Şimdiye kadar kuruluşunu bildiren yazılı bir belgeye rastlanmamıştır. Değirmenlikliler, bir aşiret tarafından kurulduğunu söylemektedirler. Arazinin durumu ve bol suyu, bu fikri desteklemektedir. Değirmenlik, orta Toroslar’da Gidengelmez Dağ’ı eteğinde kurulmuştur. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Akseki’ye 40 km mesafededir.
Dikmen
Kuruluşu kesin olarak bilinmemektedir. Tahminen 400-500 yıl önce kurulduğu sanılmaktadır. Zamanla Dedire Nam Kayrası olarak adlandırılmıştır, etrafının tamamen dağlarla çevrili oluşu nedeniyle ‘Demirçat’ ismi de verilmiştir. Şuan adı, üzerinde kurulduğu dağın ismini alarak Dikmen olmuştur. Akseki’nin kuzeyinde Dikmen dağı eteklerinde engebeli bir araziye kurulmuştur. Akseki’ye 13 km’dir. Halk hayvancılık ve tarımla uğraşmaktadır.
Dutluca
Çevrede ilk kurulan büyük mahallelerden biridir. Fakat kimin kurduğu, kimlerin oturduğu kesin olarak bilinmemektedir. Defter-i Hakani kayıtlarında adı Gelves’tir. Cumhuriyetten sonra adı Dutluca olarak değiştirilmiştir. Hacet kanı Türbesi halkın ziyaret ettikleri ve mevlüt okutup dilekte bulundukları yerdir. Akseki’nin doğusunda 2 km mesafede ve karşılıklı iki dağın arasında kurulmuştur. Başlıca geliri tarım ve hayvancılıktır.
Emiraşıklar
Bucakkışla köyünden sonra veya Bucakkışla ile Minariye’den ayrılarak kurulan bir Mahalledir. Evvelce Minariye ve Bucakkışla’da yerleşen dervişlerden, Genç Abdal, Musa Abdal gibi dervişler buraya gelmişlerdir. Dervişlere ait türbelerde mevcuttur. Başlıca geçim kaynağı tarım ve hayvancılık olup zaman zaman kilim dokumacılığı da yapmışlardır. Akseki’nin 6 km batısında kurulmuştur.
Erenyaka
Nevahi-i Alaiye (Akseki) ile Alanya’yı birbirine bağlayan kervan yolu üzerinde, Selaattin Derbendi ağzına yakın, Şadırvan Dağına yaslanmış tipik bir mahalledir. Kuruluşu eski olmakla beraber ‘Viranyaka’ adının neye dayanarak konduğu bilinmemektedir. Halkın geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Akseki’nin güneyinde 21 km mesafededir.
Geriş
Arapca’da iyal, büyük evlat anlamına gelmektedir. Geriş’in kuruluş tarihi ve kurucuları kesin olarak bilinmemektedir. Bölgede bulunan horasan yapılar ve yerleşim yerlerinin çokluğu nedeniyle kuruluşundan öncede yaşantının olduğu söylenmektedir. Akseki’nin güneybatısında 18 km mesafededir. Geriş Mahalle’sinin geçim kaynakları; hayvancılık azda olsa tahıl, sebze ve meyve yetiştiriciliğidir.
Güçlüköy
Kuruluşu bilinmemektedir. Defter-i Hakani ‘de adı ‘Fersun’ olarak geçer. Işık anlamına gelen Fersun, uzun süre Fersin olarak kullanılmıştır. Sonradan bu isim Güçlüköy olarak değiştirilmiştir. Burada düzlük çok küçük ve taşlıktır. Ekonomik durumu tarım ve hayvancılığa dayanır. Akseki’nin güneyinde 35 km mesafededir.
Gümüşdamla
Eskiden İbradı’ya bağlı olan Gümüşdamla’nın göçebe Yörükler ve Zeylan ismiyle anılan birkaç aile tarafından kurulduğu söylenir. Kuruluş hakkında belli bir belge ve tarih yoktur. Gümüşdamla, Orta Toroslar içerisinde, Manavgat ırmağının yardığı derin bir vadide kurulmuştur. Halk tarım ve hayvancılıkla geçinir son yıllarda bağcılık, meyvecilik ve sebzecilik gelişmiştir. Akseki’nin kuzeybatısında bulunan Gümüşdamla Akseki’ye 41 km mesafededir.
Güneykaya
Kimler tarafından ne zaman kurulduğu bilinmemektedir. Yaşlılar, bölge halkının Anadolu Selçukluları zamanında doğudan gelen göçmen Türkmenler‘den olduğunu söylerler. Başlıca geçim kaynakları tarım ve hayvancılık olup ormanda işcilikte yapmaktadırlar. Akseki’nin güneyindeve 35 km mesafededir.
Günyaka
Halk Atalarını Göktürklere dayandırır. Göçler sebebiyle Seyhan ve Ceyhan bölgelerine yerleşip, oradan Antalya bölgesine dağılan Türkmenler’den bir kısmının buraya geldiğini, 7 çadır kurarak sürücülüğe başladıkları söylenir. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Roma, Bizans egemenliğinin hüküm sürdüğü tahmin edilmektedir. Dört tarafı dağlarla çevrilidir. Akseki’nin kuzeybatısında 45 km mesafededir.
Güzelsu
Kimin zamanında ve hangi tarihte kurulduğuna dair bir bilgi yoktur. Eski adı, Silles (Sülles) dir. Bu isminde nereden geldiği bilinmemektedir. Yalnız eski kütük defterlerinde Sülhas yazılıdır. Kurtuluş savaşından sonra Güzelsu ismi verilmiştir. Bu ismin verilmesine neden mahallede bulunan güzel bir su kaynağıdır. Torosların güney kısmında tepede kurulmuştur. Güzelsu’da Meşrutiyet devrinde açılmış bir ilkokul vardır. Bu okul Cumhuriyet devrinde tam kadrolu hale getirilmiştir. Akseki’ye 35 km mesafede olup halkın geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.
Hocaköy
Söylentilere göre 450 yıl önce kurulmuştur. Eski kayıtlarda bazen ayrı, bazen Gönyat’la beraber Çöngere nahiyesinde bağlı olduğu görünür. Akseki’nin güneybatısında olan mahallenin Akseki’ye mesafesi 40 km dir. Halk hayvancılık ve tarımla uğraşmaktadır.
Hüsamettin
Hüsamettin diye bir kişi şuanki yerinde olan tarlasına ev yapmış birde kuyu açmıştır. Yerleşmeye elverişli gören yakınları da buraya yerleşmişlerdir. Akseki’nin 5 km güneydoğusunda Asar Dağı’nın eteklerinde kurulan mahallenin doğusunda Çimi, kuzeybatısında Dutluca, güneyinde Çanakpınar ile komşudur. Hayvancılık ve tarım başlıca geçim kaynaklarıdır.
Karakışla
Halkının Konya civarından göçüp burada yerleşen Türkmenlerden olduğu söylenir. Akseki’nin kuzeyinde, Cevizli’nin doğusunda, Ceceler-Yarpuz arasında dağlık bir arazide kurulmuştur. Toprakları verimli sayılmaz, hayvancılıkla geçimlerini sağlamaktadırlar. Akseki’nin kuzeyinde 38 km mesafededir
Kepez
Kuruluşu hakkında kesin bilgi yoktur. Bir görüşe göre; Manavgat ile Akseki arasında göçebelik hayatı sürdüren yörükler zamanla buraya yerleşmişlerdir. Mahalleye kışla denmesinin nedeni; bu yerleşme yerinin kışlaya benzetilmesidir. Toros dağları üzerinde, kırsal ve dik bir arazide kurulmuştur. Geçim kaynağı hayvancılıktır. Akseki’nin güneybatısında 45 km mesafededir.
Kepezbeleni
Kuruluşu hakkında kesin bir bilgi yoktur. Eski vakıf kayıtlarında ismi ’Eskihisarlık’ olarak geçer. Eskiden güneybatısında bulunan Mudus köyü salgın bir hastalık nedeni ile dağılmış, bir kısım halk Eskihisarlık’a gelip yerleşmiştir. Halkın geçim kaynağı arazilerinin verimsiz olması nedeni ile sadece hayvancılıkla uğraşılmaktadır. Akseki’nin güneybatısında, merkeze mesafesi 47 km’dir.
Kuyucak
Kuyucak Mahallesinin eski adı İlarma‘dır. Kuyucak, bölgenin hatta Toroslar’ın en fazla reçine üreten mahalleleridir. Kuruluşu, Hititler’e (Etiler) kadar uzanır. Akseki’ye 52 km mesafededir. Başlıca geçim kaynakları hayvancılık ve tarımdır.
Mahmutlu
Defter-i Hakani de kayıtlıdır. Bir süre Alaiye Sipahisi tımar olarak verildiği için bölgeye Tımariçi denilmektedir. Bergos ismi, burada yetişen Alim Şeyh Abdurrahmanzade Efendiye izafetle Mahmutlu olarak değiştirilmiştir. İlçeye mesafesi 25 kmdir. Halk hayvancılık ve tarımla geçimini sağlamaktadır.
Menteşbey
Eski kayıtlardan bir dini merkez olduğu anlaşılan Menteşbey, tarihi Götenna civarında kurulmuştur. Etrafında eski köprü, eski su yolları, zeytin ezme makinesi kalıntıları ve kale tepesinde eski mezar taşlarına rastlanmaktadır. Araştırma ve söylentilere göre 600-700 yıl önce Menteşbey adındaki bir kişi tarafından kurulmuştur. Halkının büyük bir kısmı geçimini sebzecilik ve hayvancılıktan sağlar. Akseki’nin batısında 18 km mesafede kurulmuş bir mahalledir.
Minareli
Kuruluşu bilinmemekte olup kurulduğu yer tarihi Götenna şehri civarıdır. Başbakanlık kayıtlarında Menariye, Alanya sipahilerinin bir tımarı olarak gözükür. Başlıca geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Akseki’nin güneybatısında 20 km uzaklıktadır.
Pınarbaşı
Kuruluş tarihi bilinmemekle beraber kilise kalıntılarına bakılırsa Romalılar devrine kadar uzandığı söylenebilir. Türkler 7 aile olarak buraya yerleşmişler. Minval (Manaul) denen mahalle, bir ara Yelkaya daha sonra Pınarbaşı adını almıştır. Eski zamanlarda Malan-Alanya kervanlarının konaklama yeri olmuştur. Halkının geliri tarım ve hayvancılık olup merkeze uzaklığı 35 km’dir.
Sadıklar
Kuruluş tarihi bilinmemektedir. Topraktan çıkan paralardan 6. yüzyılda yerleşme bölgesi olduğu sanılmaktadır. Defter-i Hakani de Gruganda (Gravanda) olarak geçer. 1922 yılında Sadıklar adını almıştır. Romalılardan kalma kalıntılar mevcuttur. Akseki’ye 18 km mesafededir. Halk hayvancılıkla ve az miktarda tarımla uğraşmaktadır.
Salihler
Tahminlere göre 200-300 yıl önceye dayanmaktadır. Halk 3 kökten türemiştir. Bu kökler; Topaloglu, Memişoğlu ve Deli Ali’dir. Eski geleneklerine bağlıdırlar. Geçim kaynağı orman işçiliği ve hayvancılıktır. Akseki’ye mesafesi 35 km’dir.
Sarıhacılar
600-700 yıllık bir geçmişe sahiptir. Söylentilere göre Türkistan’dan gelen beş aşiretin bir kolu tarafından kurulmuştur. Ayrıca çevresindeki eski millet egemenliklerin varlığını gösteren tarihi kalıntılar vardır. Mahallede eskiden su yoktu. Su ihtiyacını sayısı 12 olan sanrıçlardan temin etmekteydiler. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Akseki’nin güneyinde 8 km uzaklıktadır.
Sarıhaliller
Defter-i hakani’de Sarıhaliller diye kayıtlıdır. Eskiden yerleşip yurt kuran Doyular ile Sarıabbas köylerinin ev yıkıntıları mezarlıkları vardır. Su yoktur Havuz-u Kebirdenilen kuyularda toplanan yağmur sularıyla ihtiyaçlarını sağlamaktadırlar. İlçe merkezinin 8 km batısında yer alan mahalle de başlıca geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.
Sinanhoca
Bundan 120-200 yıl önce, şimdiki yerin 500-1000 metre doğusunda dağınık bir haldeydi. Halk, tarım yapma amacı ile ırmak kenarına doğru inerek şimdiki yerine yerleşmiştir. Sinanhoca’nın eski ismi ‘Olgal-İvgalu’ dur. Adı mahallede yaşayan bir hocanın ismine izafeten ‘Sinanhoca’ olarak değiştirilmiştir. İlçeye mesafesi 33 km’dir. Halkın geçim kaynağı tarım ve sebzeciliktir, az miktarda da hayvancılıkla uğraşılmaktadır.
Susuzşahap
Kurulduğu yer su bakımından fakir olduğu için Susuzşahap adı verilmiştir. Fakat şuan Mahallede su ihtiyacı yoktur. Söylentilere göre köy 200 yıl kadar önce Isparta’dan gelen Sapartelevi, Emirdağ’dan gelen Emir Ahmet Uşakları, Akseki’den gelen Gökağ’a uşakları ve Yarpuz’dan gelen Halilemü uşakları sülaleleri tarafından kurulmuştur. Geçim kaynağı hayvancılık ve az miktarda tarımdır. Akseki’nin kuzeyinde ve 43 km mesafededir.
Süleymaniye
Çevrenin en eski kültür merkezlerinden biridir. Toroslar’ın üzerine kurulmuştur. Geçimlerini çiftlik ve hayvancılıkla sağlarlar. Halkın belli bir kısmı İstanbul’dadır. İstanbul’da olanlar ticaretle uğraşırlar. Akseki’nin kuzeyinde ve 50 km mesafededir.
Taşlıca
1955 yılında Taşlıca Köyünden gelen bazı kişilerce kurulmuştur. Gölbaşı ve Yeni Mahalle olmak üzere iki mahalleden kurulmuştur. Halkın büyük bir kısmı bağcılıkla uğraşmaktadır. Akseki’ye 28 km mesafededir.
Yarpuz
Eski ismi Doğrul’dur. 1980 yılında mahallenin adı Yarpuz olarak değiştirilmiştir. Mahallenin geçim kaynağı hayvancılık ve tarımdır. Akseki’nin 20 km kuzeybatısındadır.